Doorstuur Brieven 2022
|
Brief maakster: Esther Beysens
Brief thema: Metanoia Esther: Er is een woord dat al jaren met me mee reist, een woord dat me blijft fascineren, zowel door de klank als door de betekenis. Ik was benieuwd hoe anderen dit woord ervaren en welke betekenis zij eraan gaven, en vooral ook, hoe die betekenis er beeldend uit zou zien. Het (Griekse) woord: ‘Metanoia’. Het betekent iets in de trant van ‘ommekeer’, ‘verandering van denken’, ‘wedergeboorte’. Voor mij staat het voor transformatie: wanneer je door het leven wordt uitgedaagd/uitgenodigd om op een nieuwe manier je gedachten en gedrag waar te nemen en te veranderen. Ik ben heel intuïtief te werk gegaan en heb een stempel gemaakt met een symbool wat voor mij Metanoia uitdrukt. Deze heb ik met mijn brief mee op reis gestuurd, samen met een paar afdrukken op handgeschept papier, voor iedere zuster één. Het met de hand scheppen van papier is een meditatieve en transformatieve bezigheid die ik goed bij het thema vind passen. Toen de brief weer thuis kwam en ik mijn pakket zag was ik vooral ontroerd door alle persoonlijke bijdragen en de aandacht die eenieder gehad heeft voor het thema. Er zat ingetogen werk in en ook heel uitgesproken werk. Iemand had er zelfs een sociaal maatschappelijk projectje van gemaakt, door alle mensen die ze tegen kwam te vragen wat het woord Metanoia bij hun opriep. De antwoorden hierop verwerkte ze in een advent kalender, super verrassend! Wat me raakte was een brief van iemand die op dat moment in een heel moeilijke fase van haar leven zat en daar heel open over vertelde. Ze schreef dat ze vastliep met de uitwerking van het thema en daardoor de keuze maakte om het heel eenvoudig te maken. Ik vond dat zelf juist heel mooi, het pretentieloze, het eerlijke wat daaruit sprak. Kwa materiaalgebruik en techniek waren de bijdragen heel divers, dat vond ik leuk! Ik heb het postjaar ervaren als een vuurtje dat mijn creativiteit op een frisse manier liet branden, een uitlaatklep voor gedachten en gevoelens, een warme deken van schoonheid en authenticiteit, heel prettig. Mijn zusters waren oprecht en betrokken, dat was te zien en voelen. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Heleen Janssens
Brief thema: Liefdestaal Heleen: Ik heb lief in zonnig geel, een warme en opgewekte kleur. De kleur van voorjaarsdagen, van gelukshormonen, van spontane afspraken, van eindeloze energie, van levendigheid. Zonnig geel, mijn liefdeskleur… En de kleur van mijn Zusterhoofdbrief van dit jaar. Ik schreef aan mijn zusters over liefde, over hoe ik zelf liefheb, over de liefde van anderen om mij heen. Ik schreef ze over al deze verschillende liefdestalen. En ik stelde ze vragen. Van wie zij leerden om lief te hebben. Wat het betekent om van iemand te houden. Wanneer zij zich het meest geliefd voelen. Wat een relatie waardevol maakt. Of liefde op kan zijn. En meer. Van Irene kreeg ik een prachtige, vierkante leporello met daarop haar liefdesverhaal in aquarel. Ik zie duikers, onderwaterwezens, een voorlezende zeemeermin, een fiets, een omhelzing in de buurt van kraanvogels. Ze schrijft me over de vraag of liefde op kan zijn. Over euforie en total bliss, en over positieve illusies die maken dat je de minder mooie kanten van een persoon misschien niet ziet als je verliefd bent. Sanne van Gent stuurde mij in het voorjaar al een foto van zonnig gele bloemenvelden. Het zijn deze zonnig gele bloemen die ze voor me schilderde, met achterop het gedicht ‘Voorjaar’ van M. Vasalis. “Ik had vergeten hoe het was/ en dat de lente niet stil bloeien,/ zacht dromen is, maar hevig groeien,/ schoon en hartstochtelijk beginnen,/ opspringen uit een diepe slaap,/ wegdansen zonder te bezinnen.” De brief van Salome lijkt een tegenhanger van al mijn zonnig geel. Samen met haar kijk ik naar de lucht. Wat we zien? Dat het weleens moeilijk is om alleen te zijn, en hoe liefde soms een onweerswolk kan laten opklaren, ons kan helpen om noodweer te doorstaan. Het werk van Saskia wil ik steeds aanraken. Tijd en aandacht is voor haar het belangrijkste. In het verleden bleek dat soms verstikkend of veel, maar tegenwoordig is er ruimte voor afstand. Dat kan de liefde zelfs sterker maken. Daarom maakte zij voor mij een ketting van wollen schakels, als symbool voor verbinding. Sanne Bloem probeerde de taal van liefde-missen te leren. Dat is een taal vol kreukels en scheuren, een taal die langzamer te leren is dan dat ze zou willen. Ik voel met haar mee, denk ik, in verdriet en wanhoop en niet willen en anders willen. In opkrabbelen en dan toch niet, in moeten, in proberen. De laatste aanvulling is van Sabine. Een stapel vol goud en geel papier, daar gaat mijn zonnige gele hart hard van kloppen. Ze schrijft me over Sprookje, een lied van Jaap Fisher. En ze beantwoord alle vragen die ik aan het einde van mijn brief aan mijn zusters stelde. Allemaal! Niet alleen dat: als kers op de taart heeft ze ook een mooie doos gemaakt voor mijn brief en alle aanvullingen. Beplakt met zonnig geel gebloemd papier. Alle brieven zitten daar nu in. De cirkel is rond. Ik voel me geliefd. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Nicole van den Kroonenberg
Brief thema: Choose where you focus Nicole: Ik was super-blij om het pakket terug te krijgen. Zeker ook omdat het me herinnerde dat ik vol voor dit thema was gegaan in de tijd van creëren en hoe belangrijk het voor me was. Het terug krijgen van mijn eigen start brief herinnerde me daaraan. Ik heb vorig jaar het boek "I AM" van Susan Schimski gekregen. Scientific prayers. Woorden met helende kracht. Afgelopen jaar was ik met steeds meer focus aan het opletten waar ik mijn aandacht op richtte. Vanuit 't simpele feit, dat daar waar je je aandacht op richt, groeit. Het was nog in de lockdown toen we deze nieuwe cirkel startten en ik was me bewust van alle onrust. Door me af te wenden van dit alles en me te richtte op kleine mooie zinnen zoals : ik verwacht wonderen, ik vouw mijn vleugels en wacht af .. kon ik redelijk in rust blijven. Hier wilde ik nog meer mijn aandacht op richten en voor deze cirkel ben ik op zoek gegaan naar combinaties van eigen foto’s en teksten die ik had bewaard in mijn notities. Een helende reis voor mezelf in die toen, roerige tijden. Het was Noeste arbeid om mezelf steeds bewust te blijven en het bracht mij lichtheid , helderheid, zachtheid en vertrouwen. Toen ik het pakket opende was de eerste zin die me ontroerde van Sarah. Ze pikte er een zin uit die haar geraakt had. "Ik herstel mijn vergeten herinnering over wie ik ben" deze had ik gecombineerd met een oude klassenfoto waar ik de lichtste gezichtsuitdrukking had, die ik van mezelf kende. Sarah schrijft dat ze opgroeide met de waardes aandacht liefde en focus voor hetgeen je graag doet. Dat is pas op een mooie manier opvoeden.. Ze maakte een leporello over het toepassen van deze waardes door na het vallen steeds weer op te staan. Abby verrast me met een short story. What was I saying , I've lost my thread of thought. Met prachtig bladgoud erin verwerkt. Jolijn zet haar focus (een lijst met doelen) om in een speelse collage. Rosanne heeft 'n lief briefje geschreven over hoe ze haar huis vol heeft hangen met quotes die haar herinneren positief te denken over haar zelf. Of zoals ze het zelf heel grappig zegt: de strenge zuurpruim in haar hoofd het zwijgen op te leggen. Een quote die er voor mij uitsprong is: productivity doesn't define your worth. Marij verrast me met haar zelfbeeld. Ze trekt jassen aan ... maar dan met een gouden randje. Ze refereert aan mijn leporello waar ik juist allemaal jassen uittrek. Marie Louise heeft weer 'n prachtig kunstwerk gemaakt en een zeefdrukwerk in de vorm van een gevouwen boekje. Haar focus: Lets make stuff, Having fantastic fun , Rooting for growth. Dankjullie sisters voor dit mooie jaar. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Simone Michiels
Brief thema: Soft as * (*fuck) Simone: De keuze van mijn thema was eigenlijk heel logisch voor mij, ik was er al veel mee bezig geweest en wilde het samen met de zusters in mijn kring verder onderzoeken. Een stukje uit mijn eigen brief: “Een stil, zachtaardig, gevoelig kind, in een “harde” wereld. Ik hoorde regelmatig woorden als: softie, watje, aansteller. Ik groeide op en geloofde dat zacht zijn een zwakte was. Toen ik 29 was ontdekte ik mijn hooggevoeligheid. Alles viel op zijn plek. Ik leerde mezelf kennen en accepteren. In de jaren erna ben ik de zachtheid gaan omarmen. Wat als het geen zwakte is, maar een superpower? Wat als ik die beschermende muurtjes afbreek en mijn zachtheid own? Soft as fuck and proud!” Ik was zo ontzettend nieuwsgierig naar de interpretatie van mijn zusters! En kon niet wachten om de post te openen toen het weer bij mij terugkwam. En ik kan je vertellen dat het een genot was voor mijn zintuigen. Zelfs mijn tastzintuig, want een van mijn zusters had een konijntje voor mij gemaakt dat zo ontzettend fijn en zacht voelde aan mijn huid. Waar ik het meest verrast over was, en eigenlijk toch ook weer helemaal niet, is hoeveel (hoog) gevoelige zuster er in mijn cirkel zitten. Zo mooi om te lezen wat voor innerlijke ontdekkingsreis zij al afgelegd hebben. Een aantal verhalen hadden grote raakvlakken met mijn innerlijk ontdekkingsreis en mijn verhaal. De brieven lezen, bekijken, en op me in laten werken, was een groot feest. Waar de ene zuster de wereld van fungi (love it! Love schimmels!) indook, maakte de ander een prachtige brief over de zachtheid van het mooie ronde vrouwenlichaam. Zoveel diversiteit in de benadering van een thema, maar ook in het gebruik van materialen en technieken, heb ik nog nooit gezien. En ondanks de diversiteit toch ook veel herkenning. Ik heb ontdekt dat ik niet de enige ben die zo haar struggles heeft gehad met haar gevoeligheid. Door het lezen van de brieven voelde ik mij gezien en verbonden met de andere zusters. Dank je dat jullie zo ontzettend open waren en dat jullie je verhalen met mij wilden delen. Het was een feest van herkenning en liefde. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Rike Meier Zu Biesen
Brief thema: Waar eindig ik en begint de andere? Rike: Mijn thema is ontstaan uit de neverending zoektocht naar de goeie, oude balans – wie kent haar niet. In mijn geval kwam het zowel vanuit de zwaardere hoek van relatieproblemen, met de vraag wanneer is het punt dat je voor jezelf moet kiezen en wie ben je na zoveel jaar met elkaar überhaupt noch als individu....? De vraag ontstond ook vanuit de dynamische hoek van het familieleven met twee kleine kinderen. Waarbij ik eerst letterlijk mijn lichaam deelde en de behoeftes van anderen zo vaak voor mijn eigen behoeftes kwamen dat ik soms niet eens meer weet wat mijn behoeftes zijn. Tenslotte kruipt de vraag ook uit de filosofische hoek (“wie ben ik en zo ja, hoe velen?”) en uit die van de natuurkunde. Een vraag die soms melancholisch getint is, soms pragmatisch...maar vooral vol nieuwsgierigheid. Na de uitnodiging aan de zusters om hiermee te spelen was ik zeer benieuwd welke richtingen ze daarmee ingeslagen zijn en wat ik van hen zou kunnen leren! Ik heb alles op de tafel uitgelegd en gedurende de dag af en toe iets gepakt. Wat een cadeautjes! Nicoline heeft een ge-we-ldig boek gemaakt met superleuke citaten (van Ella Fitzgerald tot Kinderen voor kinderen) – iets wat ik zelf ook graag verzamel, dus bedankt voor de inspiratie. Het boek vertelde verder het aangrijpende en persoonlijke verhaal over een vriendschap die na 43 jaar uit elkaar ging. Verhalen, die het leven schrijft en je aan het denken zetten... De hartelijke en sappige brief van Lianne heeft me geraakt omdat ik heel veel herken in de verandering die een kind in je leven brengt. Wat ik bewonder en waardeer is dat zij vooral vanuit het enthousiaste, warme en positieve perspectief schreef! De brief eindigde in een fijn gedicht, met dunne lijnen op lekker dik papier. De spreuk van haar kaart was al eerder bij mij langs gekomen en is al -uiteraard- in mijn verzameling belandt. Het sierlijke papierwerk van Maartje verwelkomde me direct met herkenning – ook zij kent de zoektocht! Op bijzondere wijze, met lichte kleuren, materialen en een techniek waarvan ik me afvraag hoe ze heeft heeft gedaan, beschrijft zij de “cirkels” om ons heen, als wie we onze grenzen voor kunnen stellen. Haar woorden en haar plaatjes passen heel erg bij elkaar en versterken de inhoud. Wat uit Kitty's envelop duikelde was verfrissend kort en krachtig, daarbij niet minder hartelijk! De zin die ze met mij deelt, geeft kracht omdat het de regie bij jezelf houd. Ik ben echt grote fan van haar handschrift en haar kunstige manier van schilderen – ik kan uren naar de details kijken! Ook bij Ingrids geweldige routekaart zoveel herkenning! De lijnen, die op houtnerven lijken, op hoogtelijnen van oude kaarten en soms op vingerafdrukken, hebben me direct aangesproken. Zij raakte daarmee de wat meer de natuurkundige richting, wat ook in alle laagjes van de veelzijdige enveloppen terug komt; zo veel inspiratie en gemeenschappelijke interesses (mycorrhizal paddenstoelen en de communicatie van bomen, om maar twee te noemen)... Met Floortje kwam een lading muziek in het huis – Yeah! Ze heeft letterlijk (voort)geborduurd en materialen gecombineerd. Terwijl ik voor het eerst luisterde naar “Lief ik blijf jouw leven lang bij mij” opende mijn hart direct en zei ja! Ja, muziek moet er altijd bij! Meer ervan! Gelijk heb je! Ook al is het eigenlijk geen verrassing, ben ik toch verbaasd van het gevoel van samenhorigheid en herkenning wat dit alles naar boven tovert! Deze brieven en reacties nodigen me uit om okee te zijn met dat mijn zoektocht -misschien op iets luchtigere manier- doorgaat, dat het speels mag zijn, soms vaag, en vooral ook in uitwisseling mag blijven met anderen. Ik heb de andere thema´s van de zuster-brieven dit jaar weer als heel stimulerend ervaren. De input van anderen, die deze Zusterhoodcirkel biedt, en de output die daarbij gecreëerd mag worden, is ontzettend verrijkend en heeft ervoor gezorgd, dat ik regelmatig momenten voor de creativiteit genomen heb. En dat is gewoon therapie (Grieks, θεραπεία= heling)! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Sarah Linde
Brief thema: Welke levensvreugde geeft water jou? Sarah: Het is de eerste keer dat ik deelneem aan het Zusterhood Project. Ik vond het een hele leuke verrassing om, om de zoveel weken nieuwe post te ontvangen van de Zusterhood zusters. Het daagde me uit een onderwerp anders te benaderen en naar me toe te trekken. Ik vond het even lastig een thema voor mijn brief te bedenken en koos uiteindelijk voor mijn grote liefde ‘water’. Misschien een beetje een breed onderwerp achteraf gezien… Maar het was fantastisch om mijn eigen brief met aanvullingen terug te ontvangen. De aanvulling van Marie-Louise vond ik geweldig met de regenboog, de wolken, de regen, de zon en de maan. Het was een mooie sprookjesachtige uitvoering van haar idee en raakte me samen met het werk van Rosanne het meest. Hoewel Rosanne haar aanvulling juist heel rustig en sereen is in tegenstelling tot dat van Marie-Louise, was ook de sprookjesachtige sfeer meteen raak. Het werk van Nicole was feest van herkenning en liet duidelijk zien, wat ik zelf ook ervaar met het zwemmen in zowel warm als koud water. Bij Abby was ik verrast door het materiaal gebruik, ik vermoed dat er in het blikje vis heeft gezeten en dat vond ik supergrappig en ook dubbel, zo'n dode vis. Ze heeft er dan weer iets moois in gemaakt met subtiele materialen die regenboogkleuren lieten zien. Het werk van Jolijn vind ik heel prettig in zijn eenvoud, de herhalende structuren en texturen in het zand en in het bewegende water. Het water laat zijn sporen achter. Marij heeft het subtiele wonder, de kracht van een waterdruppel proberen te vangen in beeld, en dat is haar wonderwel goed gelukt. Fijn om zo even met je neus op de feiten te worden gedrukt, de natuur zit vol kleine wondertjes! Ik zie uit naar een nieuw Zusterhood postjaar en heb nu meer associaties voor verschillende ideeën, die wellicht wat verder de diepte ingaan. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Ingrid Korenromp
Brief thema: Desiderata Ingrid: Op de (koude) wc van mijn oma hing een gedicht van Max Ehrmann: Desiderata. Ik was te jong (en te koud) om het hele gedicht te lezen, maar onthield de woorden: “Wees kalm te midden van…”. Eind 2021 plopte deze jeugdherinnering weer op en ik besloot het jaar 2022 elke week 1 zin te lezen en daarmee te leven, zodat ik aan het eind van het jaar eindelijk het hele gedicht zou kennen. Ook de zusterbrief gaf ik dit thema mee. Desiderata, dat wat gewenst wordt. Mijn teruggekeerde envelop ligt veilig op de kast. Wachtend op het goede moment. Volle aandacht. Rustig hoofd. Vandaag is een goede dag. Voorzichtig peuter ik het gouden plakband los. Neem het pakket in mijn handen. Ik zie labeltjes aan kleine zakjes. Ben zo nieuwsgierig! Terwijl ik alles betast, valt mijn oog op een gedicht op groen papier: ‘Liefste zondag..' Mijn ogen kunnen niet meer stoppen met lezen tot ze bij de laatste woorden vol tranen zijn gelopen en de wereld wazig wordt. “Desiderata. Ik denk aan wat ik wensen wou.” Inderdaad, zuster Lianne, jij verwoordt exact wat ik wensen wou: “Krakende steentjes, een kus van oma, een gebakken eitje en zelfs… dat plasje in de kou.'' Brief 2. Ik herken de materiaalkeus en -techniek. Dit moet de bijdrage van zuster Rike zijn. Ik vouw het werk voorzichtig open. Abstracte vormen. Aan elkaar en op elkaar genaaid. Aardse kleuren. Ik kijk en kijk. Ik vraag me af: waar kijk ik naar? Wat bedoelt ze? Ik zoek naar een briefje, een toelichting, maar ik vind het niet. Dit moet ik blijkbaar zelf doen. Brief 3. Zit in een warm bordeauxgekleurd zakje van zachte stof. Als ik er in knijp, voel ik iets hards en hoor ik iets zachtjes rinkelen. Het maakt me onbedwingbaar nieuwsgierig. Voorzichtig tover ik 2 kleine, metalen plaatjes aan een zwart koord tevoorschijn. Heel subtiel staat er op elk goudkleurig plaatje een slang gegraveerd. De één opgerold; de ander in een krul met het woord desiderata ernaast. De uitleg vind ik op het opgerolde briefje van zuster Maartje. “Desiderata is een wens-slang.” Ik glimlach en besluit: ik vraag geen zwembad in mijn tuin… en laat haar nog maar even lekker in het zonnetje liggen voordat ik iets anders vraag. Brief 4. Onmiskenbaar van zuster Kitty! De vrouw op de collage, omgeven door roze bloemen en groene bladeren lacht me uitnodigend toe. Ik lees de brief die erbij hoort. Zie de oma van Kitty voor me, en haar huis. Verwonder me over het gedicht ‘Mens is de naam’ dat – net als desiderata – al zovele jaren op haar prikbord hangt. Brief 5. Een gehaakt zakje met een vlaggetjes-slinger als handvat. Ik bewonder de toewijding waarmee het gemaakt is. Erin vind ik lettersteentjes: 2 E’s, een i, een R, een L en een K. Ik probeer woorden te maken: krelei… kleier,… elkier… eerkil, oh, nee: reliek! Bijzonder. Waarom juist dit woord? In de envelop de woorden: kalm, geniet, jezelf, lief, vrede, geluk en een vrouw die in zwemtenue het water induikt. De woorden herken ik uit het gedicht Desiderata. Het zijn de woorden die ook mij bijbleven. En dan, een echte brief. Een lange brief. Hoe lang is het geleden dat ik zo’n lange brief ontving, vraag ik me af? Wie heeft zoveel moeite gedaan om met zoveel aandacht mij te schrijven? Wie kreeg een zere pols of hand? Het postpapier is ook al zo’n cadeau. Te lezen dat het uit de erfenis van de oma van Floortje komt, maakt me dankbaar. Ze vertelt over het schrijven met haar oma, over dierbare liefde en diep vertrouwen, over een geplande reis naar Syrië om de mooie plekjes van het land te ontdekken. Ik denk aan mijn eigen oma. Ik zie haar nog staan als jong meisje op oude foto’s van haar boerenfamilie. De brief beschrijft dat je het woord eerlijk met de lettersteentjes kunt leggen. Je verdient namelijk met dat woord de hoogste punten op het scrabblebord. Eerlijk is een woord dat ze van haar oma kreeg. “Eerlijk blijven naar jezelf en naar elkander''. Ik neem de letters er weer bij. Ik kom niet verder dan: eerlik… de j ontbreekt, en nee, die zit niet ook niet ergens in de grote envelop.. J is zijn eigen weg gegaan. En daardoor is een ander woord ontstaan: reliek. Waarom? Omdat onze steentjes een aandenken zijn, een overblijfsel dat vereerd mag worden. Omdat onze beide oma’s belangrijke vrouwen in ons leven waren. En zijn. Brief 7. Overweldigend. Een prachtig portret van de oma van zuster Nicoline, verbeeld en verwoord. En als kers op de zustertaart: haar eigen Desiderata. Het is te veel om zomaar even door te lezen en tot me te kunnen nemen. Hier moet ik – net als ik met de oorspronkelijke desiderata deed – regel voor regel doorheen om het te bevatten. Ga ik doen. De voorlaatste regel houdt me in ieder geval vandaag vast: “Voel je verbonden met al het leven, want al het leven is verbonden met elkaar.” Alle bijdragen zitten weer in hun zakjes en enveloppen. Alleen het kunstwerk van Rike is op tafel blijven liggen. Ik kijk er opnieuw naar. Het intrigeert me. Waar begint het één en eindigt het andere? Ontwaar ik daar een soort gebakken ei? Het ei van mijn oma? Ik draai het om. Bekijk de achterkant. Met mijn vinger volg ik eerst de witte lijn. Daarna de roze. Er is geen begin en dus ook geen eind. Mijn vinger cirkelt. Draait en keert. Staat stil en gaat verder. Een meditatie in zichzelf. Ik realiseer me dat dit proces ook in mijzelf afspeelt als ik denk aan desiderata, aan dat wat gewenst wordt. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Saskia Nu`nez
Brief thema: Baggage Saskia: De fysieke en mentale baggage die je dagelijks of op speciale gelegenheden meedraagt. Ik was gefascineerd door wat anderen meeslepen en waarom ze kiezen voor die specifieke last. Ik probeerde een stukje mode en identiteit met persoonlijke herinneringen te koppelen. Samen met een bijgevoegde kale, neutrale totebag. De totebag inspireerde niemand om daar verder mee aan de haal te gaan. Maar na alles door te lezen blijkt dat de verhalen en handgemaakte illustraties heel groot en rijk aan inspiratie zijn. Het is mooi en bijzonder dat iedereen, aan een onbekende zuster, een bijdrage geleverd heeft. Met af en toe een gehoopte blik in andermans leven. Ik vind het werk van zuster Irene werkelijk prachtig. Zij krijgt het voor elkaar om elke keer weer in hetzelfde medium, aquarel op een leporello, heel verhalend een landschappelijke illustratie te maken. De typografische poster van zuster Heleen is supertof. Ze raakte me door te vertellen over de onzichtbare stenen die ze meedraagt. Deze waren prachtig vertaald en tastbaar gemaakt. Ook het gebruik van kalkpapier in combinatie met illustraties en tekst zijn echt heel bijzonder. Zuster Sabine legde bijna methodisch verslag van de dag via haar tas en ik heb haar daardoor beter leren kennen. Leuk om te ontdekken dat ze ook een rommelkont is. Van zuster Salome ontving ik gelaagde snippets. Zij is bij elke brief zichzelf. Een beetje onbereikbaar, beetje duister, met een duidelijk handschrift wat mij wel aanspreekt: zwart/wit/grafisch in combinatie met een verhaal. Zuster Sanne B maakte een roze papieren tas met fragiele hengsels en er in zaten losse woorden van voorwerpen, die mij laten denken over eventuele avonturen. Ik ben nieuwsgrierig naar haar, dankzij haar brief. Zuster Sanne G wist ook haar eigenheid te verwerken in haar signature beschilderde papieren collages. Dit keer niet alleen een landschap van gesteenten, maar een chique dame met grote tas. Ik ben niet te veel over haar te weten gekomen door mijn brief, maar haar citaat “Ik waan me graag Mary Poppins of Hermelien Griffel,”deel ik luidkeels. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Nathalie Bonte
Brief thema: Wolken Nathalie: Toen ik over het thema begon na te denken, kwam dit snel boven. Wolken. De natuur in algemene zin is een inspiratiebron en belangrijk deel van mijn leven. Met de lucht en de wolken was ik op dat moment veel bezig vanwege een collectie schilderijen. Daarnaast is het van zoveel kanten te bekijken en te interpreteren. Vanuit de wetenschap, de vochtdeeltjes, waterdamp, het waarneembare zoals de vorm van een wolk. Én wat je daar weer in ziet, de minder grijpbare kant, laten we het spirituele noemen. Heerlijk om je creativiteit op los te laten. Ik besloot zelf twee luchten te maken bij mijn brief. Abstract zodat het voor ieder weer vrij te interpreteren is. En daar ging de envelop naar de eerste zuster. Om maanden later weer terug te komen. Dit keer groter en voller, met liefdevolle brieven aangevuld. Het begint meteen al prachtig met een gedicht van Henny Vrienten op de doos. Een mooi gedicht dat past bij de interpretaties van wolken. De toon is gezet. De doos zit vol met verschillende manieren om naar het thema te kijken. Een pakket vol verrassingen, allemaal weer even verschillend en mooi, net zoals wolken zijn. Marlinda heeft zelf prachtige gedichten; wolkenwijsjes, geschreven geïnspireerd door haar dagelijkse blik op de wolken in die maand. Wat mooi om de versjes te lezen en de wolken te zien. En wat leuk om daar ook nog een wolken kwastenhouder bij te krijgen. De brief van Esther van D. is fijn speels en maakt heel visueel hoe wolken zweven in de lucht. Het brengt een glimlach op mijn gezicht. Haar wolken kunnen opgehangen worden en dit maakt haar wolken zo leuk om naar te kijken. Als ik de brief van Marjelle uit de doos pak, is het alsof ik een cadeau in cadeau krijg. Zij heeft een jakobsladder gemaakt bestaande uit envelopjes met mooie zinnen over wolken, quotes en feitjes. Telkens weer een verrassing om te zien wat er uit het volgende envelopje komt. Veel geleerd over verschillende wolken en mooie inspiratie over wat wolken kunnen betekenen voor een mens. Wat heerlijk. Dan volgt het wolkenboekje van Monique. Hierin combineert zij prachtig zelf gecreëerd beeld met tekst. Momentopnames van wolken in hun natuurlijke setting. In het gras, boven zee en in de sterrennacht. Het lezen van de tekst raakt en maakt nieuwsgierig om te kijken wat voor kunstwerkje er achter zit. De mooie intrigerende foto van Esther B. is een bron van inspiratie. Het daagt mij uit om zelf na te denken wat ik er in zie, in haar foto en haar tekst. Daarnaast is het licht op de wolken, de vormen en kleur zo echt "wolks", daar kan ik alleen maar bij glimlachen. En dan aangekomen bij Marike, die in dit thema de wonder van het leven ziet. Met tenen net boven water uitstekend drijvend in de zee, kijkend naar de lucht, ademhalend en een voor mij herkenbaar thema van zelfzorg. Wat een bijzonder leuk boekje vol kleur en zo treffend. Dit is toch een pakket van onschatbare waarde. Wat heerlijk om bevestigd te krijgen dat er zoveel verschillende mensen zijn, met zoveel creativiteit en unieke blik op de wereld. En dat dit niet alleen mooi is om te krijgen en uit te wisselen, maar een prachtig onderdeel van het leven is. Wat een creatieve power. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Marlinda den Haan
Brief thema: Listography Marlinda: Naar de boeken van Lisa en Adam van Listography.com en mijn liefde voor lijstje kwam ik op het thema ‘Listography’ Mijn brief startte als een dun boekje, met ruimte voor alle zusters om pagina’s te vullen en dingen toe te voegen. Wat was het heerlijk om zo, na een klein jaar een enorm dik papierpakket vast te houden. Alle kleuren en materialen die er tussenuit piepten en de enorme roze strik die erom heen zat, prikkelden direct mijn nieuwsgierigheid. En ook die van mijn twee katten. Dus zij ontdekten gezellig mee. Nathalie maakte de start met een lijstje in dichtvorm over alles wat er te beleven valt op reis. Daarbij maakte ze een illustratie met bekende bezienswaardigheden van Europa. Het voelde alsof ik een prachtig prentenboek opende. Marike maakte zeven hartjes voor een wereld met meer liefde, beschreef een lijstje met zeven speciale geuren, noemde de zeven sterren van haar dierbaren, voegde zaadjes toe om de wereld te versieren en benoemde de zeven kleuren van de regenboog. Esther Beysens leefde zich uit met lijstjes van wandelroutes, recepten, gekleurde tapes, een verlanglijstje en voegde zaadjes toe van haar favoriete bloemen. Ook ontdekte zij dat wij boodschappen doen bij dezelfde supermarkt! Monique maakte gelukslijstjes, voegde een dagelijkse bucketlist toe en een lijstje met tips voor mij om te doen. Haar dochter voegde een ervaringslijstje toe voor mijn dochter Jessie, die afgelopen zomer is geboren. Hoe leuk! Ook Marjelle leefde zich uit en voegde allerlei envelopjes toe die weer lijstjes en weetjes over lijstjes bevatten. Wat ik erg leuk vond was het slingertje met alle namen van de huisdieren die ze ooit heeft gehad, de kunstzinnige verpakkingen van producten en de ontdekking om juist dingen in lijstjes te stoppen (inlijsten). Van Esther van Daal ontving ik een boekje voor mijn eigen lijstjes. Ook voegde ze een reislijstje toe, een lijstje met haar favoriete vogels en hotels en een lijstje uit 2018. Tevens ontdekte ze dat ze zelf een echt ‘lijstjemeisje’ is. Ook vond ik het erg leuk om haar lijstje met favoriete muziek te zien. Want wat zegt dat over iemand? :) Het was erg leuk om te zien dat mijn zusters allemaal zo genoten hebben van mijn thema. Het doel van de opdracht was om te spelen. Zoals ikzelf het Zusterhood project ook iedere maand ervaar. Even uit het dagelijks leven en dromen en spelen met een nieuw thema. Ik zie in dit prachtige boekje terug dat mijn zusters hebben genoten van het spel en ik heb ze zo stuk voor stuk wat beter leren kennen. Het was een mooi postjaar. Met sommige zusters is mijn verbinding verdiept, met anderen heb ik een nieuwe connectie gemaakt. Ook vond ik het erg fijn om tussen alle hectiek van het leven tijd te nemen om te “spelen”. Ik heb mezelf iedere maand weer opnieuw uitgevonden. Ik heb genoten van het uitdagen van mijn creativiteit. Bedankt lieve zusters, tot volgend postjaar! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Nicoline
Brief thema: Play! Nicoline: Dit jaar viel mijn Zusterhoodpost samen met het jaarthema wat ik had bedacht voor mezelf. Aangezien goede voornemens vaak stranden, leek het me beter het met een thema wat hogerop te zoeken. ‘Make, play and be fit’ werd het. Volgens mijn man bijna net zo erg als ‘live, love, laugh’, maar daar liet ik me niet door afleiden. ;) Het thema van mijn Zusterhoodbrief werd: PLAY. Omdat ik het te weinig doe als volwassene (don’t we all..?), omdat het het leven wat lichter maakt. Omdat er onverwachte verrassingen op je pad kunnen komen als je wat meer speelt. Alleen al het maken van mijn eigen brief werd een heerlijk spel waar ik volledig in opging. Ik las afgelopen week het mooie kinderboek ‘Wie achter deze deur verdwaalt’ van Rindert Kromhout en Tonke Dragt en daar vond ik de magie die spelen kan opwekken: de verbeeldingskracht. Het uitpakken van mijn Zusterhoodpost was ook magisch. Zo ontroerend om in de aanvullingen van de zusters te lezen dat we het spelen vaak zijn kwijtgeraakt of dat we het zelfs niet meer mogen (want niet nuttig). Ik hoop dat ik mijn zusters Ingrid, Floortje, Maartje, Lianne, Kitty en Rike een zetje richting meer licht en luchtigheid heb gegeven. De intens gekleurde brief van Ingrid was als een ware ontdekkingstocht met een nostalgisch randje. Lianne schreef een prachtig gedicht over spelen (dat ik helaas kwijtraakte voor ik het kon fotograferen…), maar het zit in mijn hart. Kitty maakte een te gek speels 3D-zoekplaatje, dat bewees dat ‘meer spelen’ al een thema was voor haar dit jaar. Het advertentiespel van Maartje vond ik zo origineel dat ik het – samen met het fantastische cadavre exquis van Rike – mee naar kantoor nam om mijn collega’s te inspireren. Die kunnen ook af en toe wel wat meer spel gebruiken. Tot slot brachten de knipkleedjes van Floortje meteen een ‘oh ja!’-gevoel met zich mee. Daarnaast was het een goede aansporing om eindelijk eens die mobile af te maken die al tijden ligt te wachten. Maar ja, dat is dan weer iets dat moet. En moeten en spelen zijn geen vrienden van elkaar. Dank lieve Marieke en dank lieve zusters, voor jullie geweldige aanvullingen en voor jullie mooie brieven die bij mij iedere keer weer iets anders triggerden. Fijn ook om sommige zusters na een aantal ronden wat beter te leren kennen en zelf iets minder faalangst te krijgen bij het maken van de brieven. Ik wil mezelf steeds blijven uitdagen om nieuwe dingen te proberen, tegelijkertijd merk ik dat de kracht van Zusterhood juist is dat wat je maakt al goed is zoals het is. Omdat de ander er altijd met een andere blik naar kijkt dan jij. Een nieuwe en vaak ook mildere blik. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Sabine Draaijer
Brief thema: Sweet 16 Sabine: Op 24 november werd mijn oudste dochter Isara zestien jaar. Van mijn zusters kreeg ze een prachtig pakket vol wensen, levenswijsheden, harten onder de riem en herinneringen aan het zestien jaar oud zijn. Precies negen maanden had mijn brief erover gedaan om weer terug te keren en in die tijd was de brief uitgegroeid tot een persoonlijk document voor een zestienjarige. Isara heeft er dagen over gedaan om alles tot zich te nemen. Ze bewonderde de prachtige leporello van Irene, die gebaseerd was op een verhaal van Franz Kafka, ‘Die Brücke’. Irene schreef: probeer niet te hard te begrijpen wat jouw plek is. Niet alles staat nu al vast en dat hoeft ook niet. Salome’s ijle pentekeningen lieten jongeren bloeien en gaven goed de (on)zekerheden van een zestienjarige weer: ik weet niet meer wie ik ben, |k ben de vijand van mezelf maar ben ook mijn beste vriend. ‘Trek jezelf niet te snel terug. Mensen om je heen hoeven niet hetzelfde te denken om er een band mee te hebben’ zei Sanne Bloem. Ze schilderde donkere, kleine schilderijtjes met vergezichten en een doorbrekende zon. Saskia benadrukte het belang van muziek. Nieuwe genres ontdekken, samen muziek maken, het bracht haar terug naar haar eigen muzikale ontdekkingsreizen. Heleen schreef niet alleen aan Isara maar ook aan mij, en aan haar moeder. Haar brieven zaten in een prachtig geschilderde memory-envelop met verwijzingen naar 2006, toen zij 16 was en Isara werd geboren. De brieven maakten veel in me los, ze gingen over die oh zo ingewikkelde relatie tussen moeder en dochter. Uit de wijze woorden van Sanne Van Gent sprak levenservaring, en ervaring met de zestienjarigen. Ze relativeerde alle wijze woorden in de brieven: ‘wat volwassenen je toewensen, reflecteert vooral hun eigen wensen. Het zegt meer over henzelf dan over jou. Pik ervan mee wat je nodig hebt, als bonbons uit een doosje.’ Isara is ontzettend dankbaar dat de zusters dit bijzondere cadeau mogelijk hebben gemaakt. Dat ze zoveel moeite hebben gedaan voor iemand die ze niet kennen. Ze heeft genoten van de persoonlijke verhalen en de creatieve vertalingen en ze beseft dat ze een cadeau heeft gekregen dat ze op vele momenten in haar leven nog kan teruglezen. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Irene Berra
Brief thema: Grilli per la testa of Dagdromen Irene: Ik merkte dat begin dit jaar mijn afleidende gedachten aan intensieve werkperiodes werden gepaard. Aan mijn zusters vroeg ik dus om een maand te gaan zonder een enkel doel, om vriendelijk naar afleiding te kijken. Mijn thema was dus dagdromen (avere grilli per la testa in het Italiaans). Ik kreeg terug een prachtig doosje vol met bloemen en groen. Dat heeft Heleen zo klaar gemaakt voor verzending maar voor haar was zo’n lieflijke reactie niet onmiddellijk. Ze heeft afleiding van haar afleidende gedachten nodig, anders glijdt ze gemakkelijk in verzonnen werelden en zelfs dissociatie. Zintuigen, tastbaardere dingen en het erover schrijven doen het voor haar. Op die manier verwerkt ze de werkelijkheid in haar diepte. De beschrijving van het aanraken van een paddestoel was voor mij het hoogtepunt. Ik leg het roze boekje van Heleen terug in de kussensloop die ze heel netjes voor mij had geborduurd met cirkels. In een nette vouw vind ik de cootie catcher (dus zo worden ze genoemd!) van Sanne. Ik fold mijn eerste flapje uit: “The song of birds stops the noise in my mind” (Carly Simon), zegt het papieren orakel. De volgende is de brief van Saskia, in een zachte wolk gehuld. Dagdromen doet ze niet makkelijk. Liever avonddromen met een boekje daarbij. Ze heeft wolkensoorten onderzocht en geschilderd. Dan is Sanne Bloem aan de beurt. Haar gedachten kunnen golven en klotsen dus dagdromen probeert ze ook te vermijden maar ze verlangde het wel. Zo nu en dan nam ze de tijd voor dagdromen en oh ik ben er zeer dankbaar voor! Dan werd de opdracht voor haar een “uitje” in plaats van een doel. Een manier om met haarzelf door te brengen. Het resulterende boek blijf ik lang bewonderen. Ik lees een paar zinnen over iemand die zegt dood te willen gaan en wat zou een passende reactie moeten zijn. Daaronder stond een gat met uit papier geknipte bloemetjes en bladeren in plaats van tekst. Sabine heeft mijn brief met vogels aangevuld. Ze vindt ook dat het de moeite waard is om tijd voor minder productieve activiteiten te nemen, zoals haar collegas leren kennen (verbinding gaat boven werk) en een krant of boek lezen (misschien dat nieuws zelfs een afleiding is?). Masaisha Fukase fotografeerde 20 jaar lang raven op weg van zijn werk naar huis. Die foto’s heeft Sabine geborduurd, een keer op de vogels en een keer op de takken. Alles is gepaard met gedichten en citaten, om een andere vlucht van fantasie te stimuleren. De bijdrage van Salome wou ik graag openmaken maar ik begreep snel dat het niet de bedoeling was. Ik sta dus even stil voor het doolhof van zwarte karton en doorzichtig papier en heel netjes getekende lijnen (of tattoed papier). Is de gefocusde personage een masker of haar eigen hoofd op aan het houden? Ik realiseer me nu dat het kiezen van afleiding als een opdracht een beetje paradoxaal was van mij. Maar ik ben ontzettend blij dat ik het deed want het was een zeer succesvol postjaar volgens mij! Het is toch bewonderlijk dat een poststuk een jaar lang door het land kan reizen en zoveel inzichten terug brengen. Heleen krijgt meer grip op de werkelijkheid met het schrijven. Ik besef dat ik het ook doe met mijn fruitige landschappen. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Marie Louise Wasiela
Brief thema: Monsters of Mythes Marie Louise: Hoi Zusterhood lovers en andere nieuwsgierige Aagjes, Dit jaar gaf ik het startsein met mijn themabrief 'Monsters of Mythes' en gaf een gezicht aan dat mythische monster dat er voor zorgt dat je steeds maar 1 sok van je paar overhoud. Het legendarisch sokkenmonster, dat zich bevind in je lades en kasten, knabbelend aan je kousen. Ik maakte een klein diorama in de vorm van een klerenkast waarin je ze in actie ziet. Ik vond het bijzonder om terug te denken aan de griezels uit mijn kindertijd, zoals iets engs in het donker onder je bed of de donkere strepen in het zwembad ( haaien? Help!) en hoe anders de monsters uit mijn volwassen leven zijn. Concreter, in mijn geval. En wat als je je monsters een gezicht geeft, is het dan anders? Welk monster of mythe fascineert je, of maakt je bang? Ter gelegenheid maakt ik voor elke zuster een paar sokkenmonsters, die ik op sokken printte en opstuurde als ze me lieten weten dit thema in de bus te hebben. Ik weet niet of ze nu nog sokken overhouden, het is natuurlijk altijd een risico als je een monster in je brievenbus krijgt. Na een jaar arriveerde mijn thema terug, aangevuld door de andere zusters uit mijn kring. Een feestje om uit te pakken! Ik werd het eerste verleid door Sarah's inbreng, die in een leren etui arriveerde. Erin zat een monster met blikkerende tanden dat me deed glimlachen. Het wat een sok die zomaar getransformeerd werd in een monster als je je hand erin stopt, met Sarah's jeugdherrinnering aan de sokkenmonsters als inspiratie. Nog wat grasduinen leverde een masker op in flitsende kleuren, gemaakt om je achter ter verschuilen. Gemaakt door Jolijn. Ik moet nog even de gelegenheid bedenken waarbij ik 'm opzet, misschien de eerstvolgende keer wanneer iemand vraagt of ik de afwas doe, ofzo:) Abby maakt een op het eerste gezicht vredig plaatje van iemand die een ander instopt, tot je je realiseert dat het een monster is. Een supergrappige prent met een spannend randje, die aan de achterkant een opgemaakt bed heeft. Ze verteld over haar volwassen ' monsterangsten' die eerder in jezelf zitten dan buiten jezelf. Datzelfde schrijft Rosanne ook, wiens innerlijke monster een ' zure mevrouw is die altijd kritisch is en over haar schouder meekijkt'. In haar serie tekeningen zie je haar verschijnen, met ' n streng knotjes op haar hoofd. Maar Rosanne krimpt haar resoluut tot een miniverschijning, stopt haar in een lade of verfrommelt haar tot een propje. Net goed, als je het mij vraagt! Monsterlijke, achtervolgende dromen kun je ook hebben, zoals Nicole. Over een kind hebben, dat vergeten en uitgedroogd terugvinden of per ongeluk in scherven laten vallen. Brr. In haar foto's laat ze eenzame poppenvoetjes, een minibaby op een hand en een poppenkopje zonder ogen zien. Een kinderwens is altijd super persoonlijk, of deze vervuld wordt of niet of dat de keuze voor kindvrij wordt gemaakt. Een deels gehaakt monster, omwikkeld met een houten slang en een gestreepte bandana, gemaakt door Marij sluit de rij. Voor haar zijn de monsters van vroeger honden en slangen en ze is benieuwd welke monsters nog zullen volgen. Ik bracht haar creatie tot leven door lucht in de bijgevoegde ballon te blazen. Nog nooit was een ballon opblazen een beetje eng. Je zou er spontaan de rillingen van krijgen, maar dit pakket bracht bij mij vooral een glimlach op mijn gezicht! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Monique
Brief thema: Goud Monique: Ik zat net in periode van ongeluk na ongeluk en operatie na operatie en daar kwam de zoveelste Lockdown bovenop. Iets viel me op...in plaats van bij de pakken neer te zitten ging ik op zoek naar wat ik wel nog kon en ontdekte dat er een heleboel mooie kleine dingen zijn, waardoor je je geluk altijd op kunt roepen. Ik daagde mijn Zusters uit om die kleine dingen voor de geest te halen en zo de schatkist van je leven te vullen. Dit alles in de hoop dat ze tijdens het maken van mijn thema zich gelukkig voelden. Ik wist dat dit doel bereikt was door appjes tussendoor en al helemaal toen ik het pakket dat ik ontving opende... Van Marjelle kreeg ik 10 mooie brieven over haar geluksmomenten. Hoe ze de enveloppen zo bijpassend heeft gemaakt is mij een raadsel. Bij iedere brief zat een klein bijpassend kaartje in een zakje. Ik heb gelachen en kippenvel gehad. Wat een bijzonder mooie verhalen. Lieve Marjelle, ik hoop dat je afgelopen zomer met je hond met de fietskar hele stukken hebt afgelegd. Op slippers. En gun jezelf die hoed nou...je verdient het! Marlinda schilderde een gouden libelle op een mokje. Deze krijgt een ereplaats in mijn woonkamer en zal mij herinneren aan dit mooie Zusterhood jaar. Ook maakte ze een gouden momenten slinger om deze momenten te vieren. Wat een herkenbare momenten...oja! dacht ik steeds met een glimlach... Lieve Marlinda, de schopjes in je buik zijn inmiddels weg, maar wat hou je nu iets moois in je armen; daar kun je een hele nieuwe slinger mee vol schrijven. Dankjewel voor je mooie bijdrages en heel veel geluk met je gezin! Nathalie maakte een prachtige kaart met illustratie en tekst van John Kabat-Zinn die wat mij betreft de zin van het bestaan samenvat; ‘ The little things? The little moments? They aren’ t little.’ Nathalie, deze prachtige kaart krijgt een plekje boven mijn bureau zodat ik steeds herinnerd wordt aan het kleine geluk. Esther B maakte een ware kunstschatten-verzameling. Echt prachtig! Met jouw bijdrage werd het gouden thema oprecht een schatkist. Ik heb echt genoten van wat ik zag en de mooie kaartjes ga ik ophangen bij mijn tekentafel. Wat fijn dat dit thema je zo goed gedaan heeft. Dat liet je mij privé al weten met berichtjes, maar dat is ook echt te zien. Op Instagram zie ik steeds de mooiste creaties van jou voorbij komen. Een voorrecht ( goud!) om die nu ook in de schatkist aan te treffen! Esther D maakte ook een schatkist vol prachtige kunstwerken. Mooie, gelukkig makende foto's uit de natuur in een zelfgemaakt boekje en 'gouden kunst'. In die dieren en natuur foto’s herken ik helemaal hoe blij je daarvan kan worden. Ons 'toeval' is ons beide opgevallen dit jaar! Ik vond jouw thema zó bijzonder en fijn om aan te werken. Dat thema was ook ‘ goud’ voor mij. Apart hoe je op zo'n afstand en op deze manier zoveel connectie kan voelen. Marike stuurde fotos van haar gouden momenten op gouden achtergronden. Dit had helemaal geen uitleg nodig. Wat een geluk op iedere foto en volledig te begrijpen dat dit voor jou goud is. Dankjewel Marike. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Sanne van Gent
Brief thema: Fieldtrip Sanne: Mijn eerste Zusterhood jaar is rond. Ik koos voor een thema dat dichtbij mij en mijn autonome werk ligt maar wat figuurlijk gezien juist uitnodigt om ver(der) weg te gaan: Fieldtrip. Een onderzoekende tocht, een tripje met je ogen open, je voelsprieten uit, je zakken leeg, klaar om gevuld te worden. Of zoals zuster Saskia zo mooi verwoordde; Ongepland, Baggageloos, Te voet. Mijn veldtochtjes leiden altijd en onvermijdelijk het landschap in, maar ook in je eigen huis, je hoofd, je achtertuin kun je op onderzoek uit gaan. Wat me raakte is de verbondenheid van de brieven die allemaal op een ander moment in de tijd, in een ander seizoen, door een andere zuster, in haar eigen staat van zijn, geschreven en gemaakt zijn. Maar die toch allemaal op een ander manier hetzelfde verslag doen van een universeel verlangen, van vergankelijkheid, van natuur, en van vogels, veel vogels. Vliegende vogels, dode vogels, vogels die nesten bouwen in haren en die ons voordoen hoe je moet vluchten, of is het vliegen? Mijn eerste Zusterhood jaar is rond, ik vond het zo mooi (want al die diversiteit en mogelijkheden) en zo moeilijk soms… (want al die diversiteit en mogelijkheden ;), maar het was een heerlijke tocht, nu stal ik mijn schatten uit en geniet! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Wendy van den Heuvel
Brief thema: Think outside the box in the box Wendy: Ik had in het begin van dit jaar de behoefte aan “iets luchtigs”, geen zwaar thema en ik wilde graag mijn liefde voor werken doosjes delen. Dus stuurde ik iedere zuster een leeg doosje met de boodschap deze te vullen naar believen. Het thema: “THINK OUTSIDE THE BOX IN THE BOX”.. Ik heb er twee doosjes als voorbeeld bij gedaan: 1 met fotografie en 1 met verf en klei. Het ene staat voor mijn liefde voor kunst, het andere voor mijn liefde voor “huiselijkheid”.. Ik was zo benieuwd wat de rest er van ging maken! Heerlijk was het om de post uit te pakken, elk doosje was apart mooi verpakt, echt kleine cadeautjes.. Simone verteld in haar briefje dat haar hoofd één en al “out of the box” is, maar ook dat het haar toevluchtsoord is wanneer ze overprikkeld raakt. Zo herkenbaar! Ze geeft me een kijkje in haar hoofd in het doosje. Zo mooi en met zulke mooie kleuren! Marjolein maakte van het doosje een bedje, waar dieren in liggen te slapen. De kaartje met dieren illustraties hebben op de achterkant woorden om te lezen voor het slapen gaan: inspiratie slaapkaartjes! Zo treffend en mooi, een regelrecht juweeltje.. Anna beschrijft dat ze zelf op en top "out of the box" is en graag tegen de stroom in gaat. Ik hou er van! Ze maakt een prachtig versierd doosje met daarin een vogeltje wat het doosje “uit vliegt” Super leuk. Manon deelt mijn liefde voor doosjes ( en meer dingen!) en maaktte een miniatuur wereldje in het doosje. Met een huisje, boompjes en beestjes.. Het nodigt uit om er mee te spelen, te fantaseren waar je keer op x het huisje kunt neerzetten.. aan het strand, in Toscane .. noem maar op Small box, big dreams! Nienke beschrijft dat ze perfectionistisch is ( heel herkenbaar!) en nu geprobeerd heeft dat een beetje los te laten.. zonder plan of schets gewoon iets maken..Met een prachtig portretje als resultaat! Magda neemt je mee in haar platenkast. Ze beschrijft dat ze door haar liefde voor muziek en platenhoezen grafisch ontwerper is geworden. Ze heeft superleuke mini LP’s gemaakt ( met platen in de hoezen!) Ik hou ook zo van platen- hoezen..Een QR code met haar favoriete muziek belooft uren luisterplezier! Het zijn stuk voor stuk prachtige kleine kunststukjes, die ik ga koesteren en nog vaak ga bekijken! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Maartje van der Kruijs
Brief thema: Het raadsel van de walvis die ver van huis is. Maartje: Aanleiding voor dit thema was een krantenartikeltje wat al twee jaar op en rond mijn bureau zwierf. Er was in Brazilië een dode bultrug gevonden tussen de mangrove bomen, tientallen meters van de zee verwijderd. Wetenschappers stonden voor een raadsel. Het was een verhaal wat me bleef fascineren, maar waar ik zelf niet mee verder kwam. Wie was de walvis? Hoe kwam hij daar? Wat was het verhaal? Ik besloot het mijn zusters te vragen. En wat een pakket vol walvis kreeg ik na een jaar terug! Kitty maakte een prachtige dromerige oerwoud-walvis-droom collage, die me deed glimlachen. Nicole schreef een mogelijke verklaring voor de stranding met in de hoofdrol; buitenaards leven. Ingrid nam de walvis mee naar Terschelling en ontdekte daar wat de walvis voor het eiland heeft betekend. En toeval of niet?... tijdens haar verblijf spoelde er een vinvis aan in Nederland. Het raadsel van de walvis was nog niet opgelost; maar de bijdrage van Floortje trok een een heldere conclusie die alles samenvatte; “Het staat in de krant dus het is echt. Maar het voelt als een fragment uit een droom.... Het is een spiegel die we niet kunnen bevatten of kunnen snappen, wat tegen alles indruist wat we kennen of hoe het hoort te zijn.... En misschien, is daarom de walvis juíst perfect op zijn plek. Dromen met je ogen open” En ja, zo is het. De droom van de walvis tussen de bomen. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Anna Garssen
Brief thema: Kunstgeluk Anna: Mijn thema is geïnspireerd op een heel klein knipseltje, eigenlijk een overblijfsel van toen ik aan het knippen was in tijdschriften voor een collage. Ik zag het liggen op mijn tafel en wist meteen: dit is het thema voor mijn Zusterhood brief! Het knipseltje heeft de vorm van een kat vind ik en er staat op: Kunstgeluk. Waarom maken we eigenlijk kunst? Waarom maakt het ons gelukkig om creatief bezig te zijn, iets te maken en om naar kunst te kijken? Want… het is toch “maar” papier en een pen, verf, een homp klei of steen, het is een verzameling beelden snel achter elkaar, iemand die een tekst opleest, het is maar een brief. Waarom zouden we die moeite doen? Waarom is kunst zelfs heel belangrijk? Als ik daarover nadenk, kom ik eigenlijk op niets uit. Kunst komt namelijk niet uit je hoofd. Bij mij niet tenminste. Voor mij is iets kunst als het wat met me doet, gevoelsmatig. Dan is het Kunstgeluk. Het is heerlijk om mijn brief met alle aanvullingen terug te krijgen. Ik wilde het een tijdje nog niet uitpakken, omdat de voorpret ook zo leuk is. In het pakket zaten allemaal geweldige cadeau’s, want alle aanvullingen van de Zusters voelen echt als cadeau’s. Simone stuurde me een prachtig schilderij. Ze schrijft erbij “In flow there’s no room for fear.” Dit is voor haar kunst-geluk. Zo in het maakproces opgaan dat je in flow raakt, spelen en onderzoeken. Dat deed ze ook met het schilderij. Van Manon kreeg ik een heel mooi doosje vol Kunstgeluk. Daar zitten onder andere heel veel kleine plaatjes in van allemaal kunst die haar gelukkig maakt en een geweldig lange opgerolde brief. De aanvulling van Marjolein bevat Matroesjka poppetjes. Wat zij niet weet, is dat we vroeger toen ik kind was zo’n pop hadden en ik als volwassene er altijd zelf een wenste. En nu stuurt ze me er een, omdat het voor haar ook Kunstgeluk is! Er zitten opgerolde papiertjes met tekst in, waarop staat wat haar raakt als ze denkt aan Kunstgeluk. Ook schilderde ze een zigeunerjongetje, je weet wel, zo’n jongetje dat huilt. Haar partner zei toen ze ermee bezig was: “Maar die jongen huilt, dat is toch geen geluk?”. Maar Marjolein wordt er ondanks dat toch gelukkig van. Dat gevoel volgde ze tijdens het maken. Wat mooi! Magda voelde zich geïnspireerd om collages te maken, voor haar een uitdaging want: neem ik wel de juiste beslissing? En daarna kwam bij haar de gedachte: “Maar wanneer is iets mislukt?” Door nieuwsgierig te blijven, weekt bij haar het perfectionisme los en kan ze anders naar haar collages kijken. Kunstgeluk! Wendy maakte een geweldig instagram account, geïnspireerd door het thema. Daarin vind je Barbie foto’s, nep geluk, babie als ‘influencer’. Echt heel leuk om te bekijken. Nienke maakte een mooi boekje over Kunstgeluk met een aantal van haar meest favoriete kunstgeluksdingen. Heel leuk en mooi om te lezen & bekijken. Ze noemde onder andere de NPO serie Project Rembrandt. Die heb ik meteen opgezocht en ben nu druk bezig met kijken. Geweldig, al die amateur-schilders vol Kunstgeluk. Dit postjaar vond ik echt fijn. Dat komt door de cirkel waar ik in zat en ook door de whatsapp groep. Zo leer je elkaar beter kennen. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Sanne Bloem
Brief thema: Lagen Sanne: Traag opende ik de grote kartonbruine envelop die m'n zusters hadden gemaakt in alle maanden die dit jaar al van zich afgeschud had. Laag voor laag zocht ik me een weg door gedichten, verhalen, kleuren, afbeeldingen, vlokken goud. Alles dat bestaat kun je afpellen. Een laagje eraf. Daar is weer iets nieuws.
Het is moeilijk te besluiten wanneer je ophoudt met afpellen van lagen. Wanneer je besluit dat je niet alle lagen kent, maar genoeg. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
Brief maakster: Marjolein Rooijmans
Brief thema: Hoe kan je luisteren naar je lichaam & creëren vanuit je hart?
Marjolein:
Brief thema: Hoe kan je luisteren naar je lichaam & creëren vanuit je hart?
Marjolein:
|
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Floortje Bras
Brief thema: Weg Floortje: Mijn gedachten en ideeën vlogen die eerste weken alle kanten op, maar een gemeenschappelijke deler was dat het woord WEG er vaak in voorkwam. Vanuit verschillende perspectieven en contexten. Ik voelde dat dit mijn thema moest worden. Ik ben altijd graag een soort van zoekende, wil er graag op uit, heb prikkels nodig om mij te vullen, maar is dat weg zijn niet soms ook een soort vlucht? Waarom voelt het zo fijn om even weg te zijn? Ik was benieuwd wat dit brede thema de andere zusters zou brengen. Een extra dimensie gaf het plotseling overlijden, wegvallen van mijn oma, vlak voor ik de brief zou posten. Ik kon het niet negeren en voegde dit nog aan mijn brief toe. Ik was zenuwachtig, toen het op de mat viel en ik bedacht me dat ik niet meer precies wist wat ik zelf had geschreven. De laatste maanden van dit jaar heeft mijn leven behoorlijk op zijn kop gestaan. Ik bleek ziek en zit in de medische mallemolen. Ik kan niet werken, zit veel alleen thuis, ben afhankelijk geworden van anderen en kan moeilijk even weg. Door de pijn en de duur zitten de emoties hoog. En dan ga je naar boven en open je voorzichtig het pakketje. Zucht! Een kleine blik, woorden, plaatjes die me in het oog springen en ik ben al geraakt. Alleen al de titel “Dwaal maar”, zonder het gedicht al verder te lezen, past zo bij mij. En ja, alle elementen, vragen, maar ook berusting zitten er in. Elk poststuk blijft me raken. Persoonlijk waren de poststukken. Zo liet Nicoline me letterlijk adem happen met haar woorden over het verlies van haar moeder. Maar de beelden gaven lucht. De plaatjes, spreuken, juist de combinatie klopte. En het gaf mij inspiratie om met mixed media te spelen. De brief van Rike, die haar struggles met dit thema zo eerlijk met me deelde. Ze eindigt met “dankbaarheid”. Wie had gedacht dat dit zo klopt. Dankbaar dat je mag verdwalen, dat je gewoon even weg kan gaan van huis. Het kleine doosje van Maartje is letterlijk een kadootje. De prachtige prentjes en de aanvulling dat weg willen, vaak ook te maken heeft met rust willen zoeken. Herkenbaar. De link die Ingrid legde tussen onze beide oma’s vond ik erg mooi. En nee, ik ben totaal niet gelovig, maar zoals jij het vertaalde, past het me wel. Het Maria tafereeltje is prachtig en de gedachte dat we moeilijkheden in het leven niet alleen hoeven op te lossen, is meer raak dan je mogelijk kon weten. En dan het kunstwerk van Kitty, waarvan ik dit jaar al had gezien dat ze mooie 3D platen maakte. Jouw droom, Schotland, heb je mooi verwoord en neergezet. En ja, ligt de sleutel dan toch in kleine stapjes? Lieve zusters, bedankt voor jullie prachtige aanvullingen op mijn brief. Het thema is eigenlijk verbonden met zoveel meer. Het heeft me geraakt, vooral eigenlijk ook lucht gebracht. Door jullie ben ik niet alleen anders en breder naar mijn thema gaan kijken, maar heb ik ook zin om nog meer te gaan spelen met woorden, beelden, doosjes en technieken. Dank jullie wel. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Marike
Brief thema: Verwondering Marike: Elke bijdrage heb ik met aandacht en liefde gelezen, mij laten raken door de mooie aanvullingen. En toen heb ik voor elke zuster een elfje geschreven. Met dankbaarheid voor de reis die we hebben gemaakt met elkaar. Marjelle Zij Zoekt postzegels Bij elkaar die Haar tot tranen roeren Verbinding Nathalie Zij Is altijd Klaar voor wonderen Van buiten en binnen Opening Marlinda Zij Fietst in Verwondering en ziet Verhalen, schatten en parels Overal Esther van D Zij Die de Schoonheid en verwondering Dichtbij in Liefde omarmt Thuismus Monique Zij Die reist Met de wind Oost, Zuid, West, Noord Welkom Esther B Zij In zee Altijd de zee Zonverbrand en diep verwarmt Tederlicht |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Salome
Brief thema: Het waarom Salome: Door een situatie die ik heb meegemaakt die mij is bijgebleven en tevens ook heeft gezorgd voor verandering. Mijn thema gaat over het waarom. Het leven binnen en buiten het leven van de matrix. De maatschappij, dromen volgen en geluk. Heel bijzonder. Ik realiseer me dat ik een donkere brief heb gemaakt met een thema die de meeste mensen ontwijken. Juist onzekerheden en angsten wil ik graag begrijpen. Vandaar mijn brief. De kleuren. Iedere zuster heeft een prachtige eenheid van kleuren gebruikt waardoor alles vormt tot een mooi geheel. Ook in deze cirkel kende ik niet alle zuster dus ik wist niet precies welk medium ze zouden gebruiken. Dat er een vlinder van stof bij zit had ik niet verwacht maar het is echt een mooie toevoeging van mijn verhaal, van wie ik ben. Er is goed geluisterd naar mijn brief maar ook met respect bekeken voor wie ik ben. Dit thema heb ik gevormd door mijn eigen levensvragen en gebeurtenissen. Het is eigenlijk iets heel persoonlijks en kwetsbaar. De mate die ik met deze vragen heb gezeten waren op dat moment zo beglangrijk en leidend in mijn leven waardoor het zich naar dromen en illusies heeft gebracht. Wat mij heel erg heeft geraakt zijn de woorden en werken samen van de zusters. Alsof ze begrepen wat mijn angst en onzekerheden zijn in de wereld en zij die erkennen en delen maar op hun manier. Het is een donker thema die nooit wordt besproken maar iedereen heeft er mee te maken op hun eigen manier. Liefde, relaties, werk. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Marij Gravestein
Brief thema: Van niets naar iets Marij: Het meest gelukkig word ik van de kleine dingen. Het kan een moment zijn, iets wat ik zie in de natuur, iets zelf gemaakts, etc. Het mooiste vind ik om IETS te creëren met wat je voor handen hebt of waar je tegen aan loopt. IETS dat eigenlijk voor iemand anders geen waarde meer heeft. Van NIETS naar IETS. Het hele jaar heb ik niet meer gedacht aan mijn eigen thema. Telkens kwam een nieuw thema sneller dan gedacht. Met het ene thema heb je meer dan met de ander. Maar het was erg fijn om op een andere manier creatief bezig te zijn. Ineens was december daar! Wat een feest om uit te pakken! In mijn originele brief had ik een uiennetje, oude kleding labels, knopen, stukjes papier, een kantklosje, een gevonden boodschappen briefje, een stukje stof, etc. bijgevoegd met als gedachte dat er gebruikt van gemaakt kon worden. Het viel mij op dat mijn originele brief nog helemaal in staat was gebleven! Er is NIETS van gebruikt. Dat had ik niet verwacht. Desalniettemin heb ik prachtige plaatjes terug gekregen. Zo mooi om te zien hoe ieder op zijn eigen manier en met eigen stijl te werk gaat. Super bedankt allemaal! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Lianne Collignon
Brief thema: Sprookjes Lianne: Als kind was ik verkocht aan traditionele sprookjes zoals Assepoester uit de Lekturama boeken, waar ook bandjes bij zaten. Elke keer als het belletje ging, sloeg ik de bladzijde om. Toen ik ouder werd, vond ik de sprookjes die ik kende eigenlijk niet meer fijn. Prinsessen waren altijd knap en dun en moesten ook altijd gered worden door prinsen. Ik zocht en vond prachtige feministische sprookjes in het boek De ontembare vrouw. En daardoor ontdekte ik dat sprookjes schrijven, je eigen sprookje, een hele mooie manier is om je leven te bezien, te veranderen. Dat heb ik dit thema gedaan, ik schreef mijn leven op als een sprookje. De brieven openen geeft elk jaar weer een sprookjesachtig gevoel. Bij elk pakketje zie je hoeveel denkwerk en doewerk erin heeft gezeten en dan voel ik me bijzonder. Wat meteen in het oog sprong, was de mooie map die Floortje had gemaakt waar alle brieven in waren bewaard. Geborduurde bloemen met de tekst Write Your Own Fairytale. Het leek of ze in de toekomst kon kijken want ik heb een schrijfcursus ontwikkeld; Feminist Fairytales en de materialen die ik nodig heb, zal ik in deze map meenemen. Ook schreef ze een prachtig sprookje, waar ik mezelf in herkende, wat me tot natte oogjes roerde. Ze voegde lege bladzijdes toe, waarmee ik dit sprookje verder kan schrijven. De mooie gouden envelop van Rike maakte ik vervolgens open. Ze gunde me een sprookje dat in haar leven regelmatig verschil had gemaakt. Ook dit raakte bij mij een gevoelige snaar. This too shall pass, was een zin die de koning uit dit sprookje hoorde, bij goed en verschrikkelijk nieuws. Dit is eigenlijk de kern van het mediteren dat ik graag en vaak doe en voelde als thuiskomen dat ik dit in mijn brievenbus kreeg. Kitty maakte een vrolijk, luchtig kunstwerkje bij haar favoriete sprookje; Alice in Wonderland. Laat dat nu juist een verhaal zijn dat mij nooit geraakt heeft, maar met haar bijdrage zal ik wellicht de film toch nog een kans moeten geven… Ingrid verraste me enorm; door twee van haar favoriete sprookjes te combineren! Roodkapje en De stadsmuzikanten in Bremen liepen in elkaar over in het verhaal, heel tof. Ook gaf ze beiden prachtig weer in een soort glas en lood tafereel met vloeipapier. Wauw dacht ik, zoiets wil gauw zelf ook maken. Ontzettend inspirerend. Maartje maakte een ontzettend lief, klein boekje met een verhaal dat al een tijdje in haar leefde. Ik voelde me heel bijzonder toen ik las dat ze er wellicht ooit iets mee wilde en dat mijn sprookjesthema het begin was. Hele lieve prentjes en een knus verhaaltje met een mooi moraal. Last but not least: Nicoline verzon een sprookje zoals ik er nog nooit een heb mogen lezen. Op de typemachine vertelde ze het verhaal van Maite, waar theevenaars en draken in voorkwamen. Dit alles op dik papier met mooie tekeningen, waarvan de draak, naar een lino-snede van Frans Bosem mij het meeste raakte. Het was magisch om mijn pakketje te ontvangen, om te zien dat mijn thema heeft geraakt en wat er allemaal is gemaakt. Vol inspiratie en plezier duik ik een volgend Zusterhood jaar in. |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Marjelle Vegter
Brief thema: Verheugen Marjelle: Al tijdens het vorige Zusterhoodjaar kwam het thema bij me op: verheugen. Omdat ik, maar ik denk dat ik best namens alle zusters mag zeggen, dat wij, reikhalzend uitzien naar onze eigen brief én ons best doen de andere zuster te verblijden met onze bijdrage aan haar brief… Mijn kunstbrief kwam bij me terug in de originele envelop, zó leuk! Omdat ik mijn thema als een soort van kookboek de ‘Cirkel van Verbinding’ heb ingestuurd, heb ik een papieren tasje van een kookwinkel gebruikt. Mijn brief kwam ook echt als een boekje terug, alle adviezen hoe je te verheugen, waarop je je kunt verheugen, hoe je iemand anders verheugt, gebundeld. Ik vind het gewoon heel fijn als het zo samenhangt, echt een geheel vormt. De seizoenen lente en zomer zijn wel de seizoenen waarop we ons verheugen, met name door het licht: de zon die schijnt en de dagen die langer licht zijn. Het boekenkastje verraste me het meest met een gevoel van herkenning dat Monique ook op boekenjacht gaat en graag boeken aan anderen geeft. Mijn eigen thema is relatief luchtig ingevuld dit jaar maar ik ben bij de andere Zusters best openhartig geweest over wat er speelde dit jaar bij mij. Nu de brieven binnendruppelen bij iedereen krijg ik daar wel positieve reacties op, soms schrik ik even van wat ik blijkbaar heb gedeeld destijds… maar het is voor mij een houvast geweest dit jaar. Ankerpunten om naar uit te kijken, verbondenheid te voelen met gelijkgestemde zielen. Dit Zusterhoodjaar blijft mij altijd heugen! |
Bekijk meer foto's uit deze brief
|
|
Brief maakster: Abby Junge
Brief thema: Graphic portrait of us Abby: This year, I wanted to try a different approach. I though of having a piece of work that would be cooperative. As is Zusterhood. I wanted to get to know the zusters in my circle (without even meeting them) and I was curios to see what we have in common. Which led me to make a very graphical form. An amazingly simple idea that became as complex as us 7 sisters in our circle. A year passed and I received my packetje back. I was so excited that I had not even noticed that the envelope was made to look like the new insides of this form. I had no idea what to expect! Once unwrapped and opened, I could see immediately who is more playful, who is more visual who has more things to tell, and what I have in common with these women. I am aware that this year’s theme was less spiritual, and yet, these trivial pieces of information are more personal. The ice was broken, and I am especially curios to know what would happen if this form would go another round. As characteristics were added and might be shared by other women in the circle. One incredibly talented sister made a pouch as well. I was so very touched, and loved how her visual reply embodied this whole project. |
|
|
Brief maakster: Esther van Daal
Brief thema: De grote reis Esther: Yes! Wat was ik eind vorig jaar blij om te horen dat ik mee mocht doen met een Cirkel van Verbinding! Ik volgde Zusterhood al een tijdje op Instagram en het inspireerde en intrigeerde me nogal. Een hele tijd heb ik gedacht dat deelname out of my leaugue was en dat ik niet goed genoeg zou zijn hiervoor, totdat, nouja, zie hier, daar ben ik dan! Nadat ik nóg enthousiaster was geworden na het maken van mijn kunstige aanmeldbrief kwam het volgende vraagstuk: wat wordt mijn thema?! Pffff, nadat ik er tig had bedacht, van ‘Goud’ (wat later bij toeval het thema bleek van een medezuster!) tot ‘breekbaarheid’ kwam ik uiteindelijk uit bij het thema: ‘De Grote Reis’. Mijn brief ging tenslotte een grote reis maken, vól interessante en spannende tussenstops en zou uiteindelijk vol opgedane bagage en inspiratie weer op het eindstation bij mij belanden. Daarnaast werd het voor mezelf ook een grote reis; ik hoopte er veel wijsheid, inzichten, inspiratie, verbondenheid, zelfreflectie en plezier uit te halen. En dat is zeer zeker gelukt! Zelf schilderde ik een levensboom op stof als startpunt, en de opdracht voor mijn medezusters was als volgt: voeg iets toe waarvan je denkt dat ik het zéker nodig ga hebben tijdens zo’n grote reis. Heel benieuwd was ik naar de bagage en het reisadvies van mijn medezusters en daar werd ik heel blij van! Marjelle voegde een hele koffer toe met allerlei mooie ingrediënten, tips en wijsheden voor tijdens de reis. Monique maakte een prachtig tegeltje voor mij in de geest van de Aboriginals met als boodschap: Maak je eigen paden en kies niet iets omdat iedereen dit doet. Nathalie voegde 2 aquarellen toe en een tekst over voelen wat past en stilstaan bij jezelf en het moment, heel mooi! Marike maakte een innerlijk kompas, een medicijnwiel, bijzonder als je dit tot je door laat dringen. Marlinda haakte in op De grote reis van de vrouw, waarbij ze via via liet zien en weten hoe belangrijk de reeds gebaande paden door de vrouwen in de geschiedenis zijn geweest! Tot slot de bijdrage van Esther B. over Vertrouwen, ook dat is nodig tijdens zo’n grote reis. Zij maakte een speciale talisman voor mij, namelijk een prachtige Motanka! (=een Oekraïens lappenpoppetje). Allemaal hele bijzondere reisbenodigdheden met een mooie boodschap, ik ben super blij dat ik heb meegedaan aan het Zusterhood project en kijk uit naar de volgende. Heel veel dank en waardering aan al mijn medezusters. |
|
|
Brief maakster: Jolijn Ceelen
Brief thema: Cocoonen & de seizoenen 
|
|
